بررسی اثر تماس مستقیم سلولهایt بکر با سلولهای فیبروبلاست تحریک شده با bcg بر القای سلولهایt تنظیمی

سابقه و هدف: فیبروبلاست های استرو مایی گره لنفی در ارتباط تنگاتنگ با سلول های cd4+ t قرار دارند و بر فنوتیپ و عملکرد آن ها اثر می گذارند. آگاهی از نحوه میان کنش این سلول ها به ویژه در شرایط ناپایدار همچون عفونت ها، به استفاده های بعدی از آن ها در کنترل و تنظیم پاسخ های ایمنی کمک خواهد کرد. روش بررسی: سلول های فیبروبلاست گره لنفی به دو روش in vitro و in vivo، در محیط ایمنی واجد bcg، قرار داده شدند. فیبروبلاست ها به روش هضم آنزیمی و مارکرهای اختصاصی سطحی، جداشدند و به مدت 72 ساعت با لنفوسیت های t بکر به روش تماس مستقیم هم کشتی شدند. سپس لنفوسیت های t جدا شدند و پس از 72 ساعت کشت از نظر میزان بیان مارکرهای t تنظیمی و سایتوکاین های il-10, tgf-β1, il-4 و ifn-γ بررسی شدند. یافته ها: میزان القای سلول های t تنظیمی توسط فیبروبلاست های تحریک شده با bcg در روش in vivo بیش از فیبروبلاست های تحریک نشده است. در این روش میزان سایتوکاین ifn-γ کاهش و سایتوکاین های تنظیمی tgf-β1 و il-10 افزایش داشت. درحالی که میزان القای سلول های t تنظیمی توسط فیبروبلاست های تحریک شده با bcg در روش in vitroبه طور  معناداری کمتر از فیبروبلاست های تحریک نشده بود. در این روش علاوه بر سایتوکاین تنظیمی il-10، سایتوکاین ifn-γ نیز افزایش داشت که نشان دهنده القای جمعیت سلول های t مولدifn-γ است. نتیجه گیری: سلول های فیبروبلاست نه تنها بر القای سلول های t تنظیمی از سلول های t بکر و عملکرد لنفوسیت های t اثر می گذارند، میان کنش آن ها با لنفوسیت های t متاثر از محیط است. در این بررسی فیبروبلاست ها در دو محیط ایمنی متفاوت در حضور bcg قرار داشتند که در روشin vivo، به افزایش پاسخ تنظیمی و در روشin vitro به کاهش سلول های t تنظیمی منجر شد. به نظر می رسد تفاوت رفتار فیبروبلاست ها در مراحل مختلف عفونت باشد.